Don Dokken-Up From The Ashes
Jaar van Release: 1990
Label: Geffen
“Het is een van de beste platen waar ik ooit deel van heb uitgemaakt. Ik had zo’n geweldige band. Peter Baltes (Accept), John Norum (Europe), Billy White(Watchtower) en Mikkey Dee (King Diamond). Dat was weer een album dat lang duurde om te maken, omdat ik een geweldige plaat wilde maken. Het kostte ons ongeveer negen maanden om die te maken. Het verkocht nergens in de buurt van wat het zou moeten hebben. Dit zou het volgende Dokken- album worden, toen verloor ik de rechten op mijn naam. De band klaagde me aan en ik mocht mijn eigen naam niet eens gebruiken. Dus ik zou het ‘ Don Dokken ‘ kunnen noemen’ maar ik kon het niet ‘ Dokken ‘ noemen, zei een geërgerde Don Dokken tijdens een interview.
In 1990 toen Don Dokken nog rond tourde, was Dokken, de band, voorbij. George Lynch en ‘Wild’ Mick Brown hadden Lynch Mob opgericht en brachten hun debuut Wicked Sensation uit. Jeff Pilson werkte aan War & Peace en speelde met de McAuley Schenker Group. Don Dokken had, zoals hij zei, een soort ‘supergroep’ van de verenigde naties samengesteld met de bovengenoemde muzikanten. Terwijl Dokken voorbij leek te zijn, hadden we twee bands die herrezen uit de as van de ondergang van de band: Lynch Mob en Don Dokken. Je zou allerlei excuses en redenen kunnen aanvoeren voor het tanken of ondermaats presteren van het album. In dit geval was het niet de talentenpool.
De naam stond er. Het kunstwerk was een knipoog naar Back For The Attack, dat Dokken drie jaar eerder, in 1987, de kans bood om door stadions te toeren toen een van de voorprogramma’s van de Sammy Hagar -frontman Van Halen die die zomer door Amerika trok. Het leek alsof Dokken de tand des tijds zou doorstaan, zelfs met het verzonnen of soms zeer reële interne conflict. Don gaf ons wat meer inzicht in Up From The Ashes, ” Geffen Records gaf in eerste instantie alle medewerking voor het album, toen trokken ze gewoon de stekker uit de promotie voor Up From The Ashes . Het label koos ervoor om zich te concentreren op Nirvana en Guns N’ Roses.
De eerste kennismaking met Don Dokken (band) was de videoclip voor “Mirror Mirror”, een erg lekker deuntje, maar verbleekt in vergelijking met wat we al van Lynch Mob hadden gehoord. Natuurlijk, het was de stem van Dokken, maar het was Don Dokken ‘Lite’ in vergelijking met wat hij in het verleden had gedaan, eerlijk gezegd. Up From The Ashes had niet de ‘vuurkracht’ die je zou verwachten van de tandem van Norum en White. Het was als een ‘papieren tijger’ in die zin dat deze band de vorige naamgenoot van de zanger had moeten decimeren, maar in werkelijkheid deed het dat niet. Het was een beetje plat, extreem gepolijst.
Er waren enkele hoogtepunten op Up From The Ashes zoals ‘Crash ‘N Burn’, ‘Down In Flames’, ‘Stay’, en mijn absoluut favoriete nummer op dit album is ‘When Some Nights’. Als dat nummer twee jaar eerder was uitgebracht, zou het een hit zijn geweest. Hetzelfde kan gezegd worden voor “Stay”, ondanks de productie.
Geef een reactie