Vanden Plas – Colour Temple
Jaar van Release: 1994
Label: Limb Records
Het debuut van Vanden Plas is er een die ik lange tijd over het hoofd heb gezien totdat ik hun Accult EP tegenkwam met nummers van Color Temple die akoestisch zijn gedaan. Dit album doet me denken aan of Rush in de jaren negentig en besloot om heavy metal te maken in plaats van rock. Hiermee komt een klassieke heavy metal-release met een vleugje prog. Het tempo van dit album varieert enorm, elk nummer vertoont verschillende niveaus van intensiteit en emotie. De ballad “Anytime” is rustig en oprecht maar direct na dit nummer komt het meest intense en snelle nummer van het album, “Judas”. Er hangt een subtiele duisternis over het album die goed aansluit bij de kritisch religieuze teksten waar Vanden Plas bekend om staat.
De zang van Andy Kuntz op dit album is niet zo gepolijst als op latere albums, maar dit draagt alleen maar bij aan het “heavy metal”-gevoel van het album. Zijn stem heeft hetzelfde timbre, maar is norser, en klinkt behoorlijk verbazingwekkend ondanks het feit dat hij af en toe een rare toon aanslaat in plaatsen als het refrein van “My Crying” en “How Many Tears”. Sommige vocale stukken op het album doen me vaag denken aan Geddy Lee, vooral in de tijdperken “A Farewell to Kings” en “Hold Your Fire”.
Een ander hoogtepunt van dit album zijn de gitaren. Er staan een aantal geweldige riffs op dit album, mijn favorieten komen van “My Crying”, “Judas” en “Push”. De solo’s zijn op zichzelf al geweldig, vooral op “Push”, “Judas” en “When the Wind Blows”, dat ook een naadloze overgang heeft naar een keyboard solo. De toetsen zijn op dit album aanzienlijk aanwezig luister maar naar de volgende nummers op dit album, als “When the Wind Blows” en “Soul Survives” en de muziek op nummers als “My Crying”, “Father” en “Anytime”. Het is nooit storend en probeert niets te ingewikkelds te doen, maar het is nog steeds in staat om de intensiteit en urgentie over te brengen die het nodig heeft. Het drumwerk is ook vrij eenvoudig maar het einde van “How Many Tears” biedt een leuke verrassing van de drummer, en er zijn interessante, proggy drumpatronen door het album gepeperd. Helaas is de bas op een groot deel van het album niet erg hoorbaar, dus ik kan er niet veel over zeggen, maar dit doet niets af aan de kwaliteit van het album. Het debuut van Vanden Plas is een solide album met veel nadruk op keyboard, zang en gitaar. Zeker een aanrader voor liefhebbers van Vanden Plas en klassieke heavy metal.
Hoogtepunten: “My Crying”, “Father”, “Judas”, “Push”, “Soul Survives”
Geef een reactie