Rush – Test For Echo

Jaar van Release: 1996

Label : Atlantic

Test For Echo van Rush Rush evolueerde van de synth-doorweekte stijl van vorige albums met de release van 1996, Test for Echo . De muziekstijl die het Canadese trio aanreikt, luistert terug naar het hardrockgeluid van de eerste jaren van de groep, maar met een duidelijke verspreiding van lyrische thema’s.

Rush begon weg te gaan van de stijl van de jaren 80 met Presto en, in mindere mate, met hun albums uit de vroege jaren negentig, Roll the Bones en Counterparts , die beide werden geproduceerd door Rupert Hine. In elk van deze gevallen was het duidelijk dat de band probeerde een duidelijk en relevant geluid te smeden.

Hun zestiende studioalbum en de eerste na het twintigjarig jubileum van het trio, Test for Echo, werd geproduceerd in samenwerking met Peter Collins . Uitgebracht drie jaar na zijn voorganger, markeerde dit album de eerste keer dat zo’n lange kloof tussen studioalbums plaatsvond terwijl elk van de bandleden aan externe projecten begon. Gedurende deze tijd studeerde drummer Neal Peart met jazz-groot Freddie Gruber, wat leidde tot zijn radicale beslissing om vanaf dat moment in zijn carrière over te schakelen naar een meer traditionele grip.

Test for Echo begint afwijkend met een afwijkend akkoordenpatroon dat subtiel opbouwt voordat het uitbarst in een riff met klassieke rush-stijl. Stilistisch loopt dit nummer naadloos door meerdere herhalende secties, terwijl het thematisch een enigszins poëtisch commentaar op het leven is. Het nummer bereikte # 1 in de Billboard Hot Mainstream Rock Tracks-grafiek en bereikte bijna de Canadese Singles-kaart, waardoor “Test For Echo” Rush’s meest succesvolle single in ongeveer een decennium werd. De al even intense “Driven” begint met een hyper-spannend rif in een vreemde timing met een onderbreking van de akoestische gitaar van Alex Lifeson om tijdelijk de spanning te doorbreken. Tekstueel onderzoekt dit nummer de gevaren van overambitie.

“Half the World” is een andere filosofische rocker met geanimeerde en vermakelijke muziek overal. Hier biedt Geddy Lee enkele van zijn beste baswerk op het album, met Lifeson die een aantal fantastische elektrische en akoestische gitaarstructuren laat horen. “The Colour of Right” heeft een zwaar bluesrock-gevoel in de stijl van AC / DC met name door het intro, terwijl de rest van het nummer doordringt met mooie, vrolijke texturen, waardoor het een prima luisterbeurt is. Jammer van de betreurenswaardige eighties-achtige synths toevoeging. In het volgende nummer  ‘Time and Motion’ maken ze gelukkig genoeg gebruik van een gitaargerichte riffjam.

Hoewel het nog steeds een onderhoudende luisterbeurt is, wordt het album een ​​beetje onsamenhangend en ongelijk vanaf dit punt. ‘Dog Years’ is wellicht het dieptepunt van het album, terwijl ‘Virtualuality’ het meest grunge-centrische is met een aantal zeer gedateerde songteksten;

Het hoogtepunt van het latere deel van het album is “Resist”, dat begint met een gematigde piano en akoestische verzen, geaccentueerd met fijne bas en leadzang. Dit is een ware verandering van tempo voor het zware rockalbum en geeft het in het algemeen enige echte diepte. Na het bas-gedreven bijna instrumentale “Limbo” met enigszins komische elementen, sluit “Carve Away the Stone” dingen af ​​met de majestueuze elektrische gitaar van Lifeson en Peart’s lyrische thema over het verwijderen van obstakels in het leven.

Test for Echo bereikte de Top 5 op de albumcharts en werd gevolgd door een uitgebreide Noord-Amerikaanse tournee door Rush in 1997. Persoonlijk tragedie in het leven van Peart leidde echter tot een vijfjaarlijkse pauze van de groep in de volgende eeuw.