Whitesnake – Restless Heart

Whitesnake – Restless Heart

Jaar van Release: 1997

Label : EMI

Dit album wijkt nogal af van voorgaand Whitesnake-werk, met name de succesvolle albums uit de jaren ’80. Adje Vandenberg speelt op Restless Heart gitaar en doet dat wederom niet onverdienstelijk. Dit is een uitstekend album geworden, vooral vanwege de uitmuntende zang van David Coverdale, zonder meer één van de beste vocalisten uit de rockwereld in die tijd. De songs op Restless Heart zijn zeer afwisselend en Coverdale legt met zijn flexibele zang veel gevoel, timbre in de songs.

Sommige songs hebben een bluesy karakter, terwijl mijn favorieten All In The Name Of Love, Restless Heart en Don’t Fade Away meer richting rock gaan. Heavy songs zul je op dit album zeker niet tegenkomen. Slechte songs ook niet. Restless Heart was een album dat Coverdale altijd al had willen maken en dat is hem absoluut goed gelukt.

Tegen de tijd dat Restless Heart werd onthuld, was het bijna acht jaar geleden dat Whitesnake een album had uitgebracht en in die tijd was het rock and roll-landschap veranderd. Donkere alternatieve muziek en grunge hebben dan de overhand. Te midden van al deze veranderingen brachten David Coverdale en Whitesnake Restless Heart uit . Dit zou waarschijnlijk ten minste gedeeltelijk kunnen verklaren waarom de Restless Heart- tour ondertiteld werd als een ” Farewell Tour “.

 Meteen vanaf het begin, is het duidelijk dat door de release van Restless Heart , Coverdale is overgegaan van zijn roots uit de jaren ’80 door het openen met het nummer “Don’t Fade Away”, een pop rock ballad. Het tweede nummer ‘All In The Name of Love’. Het geluid is een mix van de witte pop-soul uit de jaren 80 en 90, compleet met aanstekelijk refrein. Ver verwijderd van “Still Of The Night” en toch een deuntje dat de schijnwerpers verplaatst van de kracht van Coverdale ’s stem. Met het derde nummer (en titelnummer) ‘Restless Heart’ dat Coverdale teruggrijpt naar een versnelling waar hij zich sinds in Saints & Sinners niet meer op heeft geconcentreerd. Lekkere 80’s blues georiënteerde hardrock.

Afgezien van een paar slimme gitaarlikken in het titelnummer en de geringe afwezigheid van een beetje pond in de basdrum, neemt Coverdale gas terug met nummers als “Too Many Tears” ” Crying, “” You’re So Fine “en” Woman Trouble Blues “- allemaal nummers die op een ouderwetse Whitesnake manier zijn geschreven en een beetje in de weg zitten. Voor oude fans was dit een welkome verandering van tempo. Voor fans die zich halverwege de jaren 80 aan de band vasthielden, waarschijnlijk niet zo veel.

 Dit wil natuurlijk niet zeggen dat Restless Heart niets heeft voor fans van Whitesnake ’s meest wereldwijde populaire periode. Classic Whitesnake speelde halverwege de jaren ’80 een grote rol met re-creaties van nummers als “Fool For Your Loving”, “Crying In The Rain” en “Here I Go Again”. Naast die terugkeer naar een eerder Whitesnake- geluid, houdt Restless Heart vast aan een bluesrock- en -popformule die in de jaren ’80 populair werd gemaakt.