IRON MAIDEN – POWERSLAVE
JAAR VAN RELEASE: 1984
LABEL: EMI RECORDS
Een album dat grote indruk op me maakte was Powerslave, het 2e album van de succesvolle line-up’ (Bruce Dickinson, Dave Murray, Adrian Smith, Steve Harris en Nicko McBrain) van Iron Maiden. Ik geef toe dat niet de meeste nummers heel goed zijn, zoals op bijvoorbeeld Piece Of Mindof Seventh Son of a Seventh Son, maar de goede nummers die op het album staan, zijn dan ook wel heel goed.
Aces High (Harris) dat over The Battle of Britain gaat, is een van de snelste nummers uit Maiden’s repertoire, en is slechts op twee tours live gespeeld (World Slavery Tour: 1984/1985 en op de Ed Hunter Tour: 1999). Het nummer heeft een cool begin en eind (gitaarharmonieën), maar de solo’s in het midden en het refrein zijn ook vrij goed.
2 Minutes To Midnight (Smith / Dickinson) is een favoriet van de band zelf, aangezien het op elke tour (sinds Powerlave uiteraard) gespeeld is. Ik heb het nummer zo vaak gehoord, dat het mooie er voor mij nu wel af is, maar het is best een interessant nummer qua opbouw en het zit goed in elkaar.
Losfer Words (Big ‘Orra) (Harris) is een instrumentaal nummer, dat alleen op de World Slavery Tour gespeeld werd. Het is wat minder interessant dan de oudere instrumentale nummers van de eerste twee platen.
Flash Of The Blade (Dickinson) begint met enkel een gitaar, waarna de rest snel invalt. Bruce zingt vrij hoog in het refrein. Het nummer is vrij simpel, alleen later in het instrumentale stuk gebeurt er vrij veel. Op een gegeven moment zijn er zelfs 4 verschillende leadgitaren, dat wel een apart effect geeft. Het is nooit live gespeeld net als de volgende twee nummers.
The Duellists (Harris) is een van de meest onderschatte (en onbekendste?) Maiden nummers. Het heeft een vrij catchy refrein en ook de coupletten zijn goed; goede riffs en vooral goede basgitaar en drums. Nicko McBrain (drums) en Steve Harris (bas) lijken wel één persoon op dit album, want ze voelen elkaar heel goed aan: perfecte ritme-tandem! Het beste gedeelte komt echter na het tweede refrein. Veel harmonieën en solo’s. Het duurt vrij lang, maar het verveelt geen moment. Ik vind het zelfs een van de beste instrumentale Maiden gedeeltes ooit gemaakt. Ik vraag me af waarom het nooit live gespeeld is. Ik weet dat Steve (en waarschijnlijk ook de rest van de band) andere nummers beter vonden, maar ik denk ook dat Bruce dit nummer niet live kan zingen. Het refrein heeft namelijk een paar zeer hoge zangstukken.
Back In The Village (Smith/Dickinson) vind ik samen metLosfer Words en Flash Of The Blade horen bij de mindere nummers. Het is net als Aces High heel snel en heeft ook gave solo’s, maar de rest van de stukken zijn minder interessant.
Powerslave (Dickinson) is een nummer, waarbij het moeilijk voor te stellen is dat het allemaal door Bruce geschreven is. Ook in het midden een lang instrumentaal stuk, zowel rustig als snel, vol met harmonieën en solo’s. Het was een van de hoogtepunten van de World Slavery Tour setlist. Eddie (in de vorm van een mummie) kwam tijdens dit nummer op, Bruce droeg een masker en stond achter een levensgrote vlam te zingen, hoog boven het podium. Het is zonder meer een van de beste nummers van het album en is na deze tour alleen nog gespeeld op tijdens de Ed Hunter Tour (1999). Door Bruce werd het ook nog in zijn solo-carriere gespeeld tijdens de Accident of Birth Tour (1997) en The Chemical Wedding Tour (1998).
Het beste nummer wordt voor het laatst bewaard. Rime Of The Ancient Mariner (Harris) is tevens het langste nummer (bijna 14 minuten) door Maiden gemaakt. Het werd gespeeld tijdens de World Slavery Tour (1984/1985) en tijdens Somewhere On Tour (1986/1987). Het nummer is gebaseerd op een gedicht van Samuel Taylor Coleridge. Een marinier komt op een vervloekt spookschip terecht op zee, maakt allerlei verschrikkelijke dingen mee en is gedoemd het verhaal zijn hele leven te vertellen aan iedereen die hij tegenkomt. Een prachtige afsluiter van een heel mooi album.
Geef een reactie