DREAM THEATER – IMAGES AND WORDS
JAAR VAN RELEASE: 1992
LABEL: EASTWEST
De progressieve metal kreeg met de release van Dream Theater’s twee album een enorme impuls. Het genre, dat symfonische klanken van Pink Floyd en Rush combineerde met de moderne metal van Metallica, was begin jaren negentig nog underground maar raakte met ‘Images and Words’ in één klap in de metalmainstream. De invloed van het album is tegenwoordig nog steeds groot en wordt eindeloos gekopieerd. Maar niks gaat er boven het origineel dat qua monumentale waarde tussen ‘Operation: Mindcrime’ en ‘Master of Puppets’ hoort te staan.
De ellende die de band na de release van ‘When Dream and Day Unite’ meemaakte zorgde voor de inspiratie voor een collectie songs die later gedeeltelijk op Images and Words terecht kwamen. Maar het meesterwerk ‘A Change in Seasons’ uit 1995 stamt ook al uit die periode. Het doet soms denken aan Pink Floyd die ook veel van hun klassieke songs in één sessie hebben geschreven. De periode van ellende eindigde met het vinden van de opvolger van zanger Charlie Dominici, een uit Canada klassiek geschoolde zanger James LaBrie. Het aantrekken van LaBrie bleek voor een omwenteling in de carrière van Dream Theater te zorgen.
Wat Images and Words een metalklassieker maakt is een combinatie van de absolute afwisseling van stijlen en dat alle nummers voltreffers zijn. Opener ‘Pull me Under’ laat de harde ’trashy’ kant van de band zien waar James Labrie zich van zijn agressieve kant laat zien. Het nummer werd op singel uitgebracht en werd een kleine hit in Amerika. De cd vervolgt met de prachtige ‘hardrock’ ballad ‘Another Day’ die in tegenstelling tot iedereen’s verwachting geen grote hit werd. De echte progressieve kant laat Dream Theater pas bij nummer drie zien met ‘Take the Time’, een 8 minuten durend avontuur met zeer ingewikkelde passages die de vijf rasmuzikanten moeiteloos uit hun pen hebben laten vloeien. De harmonieuze keyboard / gitaarsolo’s zijn er om kippenvel van te krijgen. Men neemt weer wat gas terug met de tweede ballad ‘Surrounded’ die zo op Marillion’s ‘Misplaced Childhood’ had kunnen staan.
Hoogtepunt van de cd is het epische ‘Metropolis Part I: the Miracle and the Sleeper’, een nummer waar het muzikale vakmanschap van ‘Take The Time’ nog eens in het kwadraat over doet. De solo van 5 minuten behoort tot een van de knapste solo’s van de moderne rockmuziek. Het nummer is inmiddels uitgegroeid uit tot een van publieksfavorieten. Nummer zes, ‘Under a Glass Moon’, is een afwisselend hard en snel nummer met opnieuw vreemde maatwisselingen en moeilijke zanglijnen die nergens over the top en onluisterbaar blijken. Wait for Sleep is een piano & zang-ballad die als proloog van het afsluitende ‘Learning to Live’ dient. Bij dit laatste nummer zijn de Pink Floyd-invloeden weer goed te horen. Het rustige middenstuk doet denken aan het fraaie akoestische gedeelte van Innuendo van Queen. De vergelijking van gitarist John Petrucci met Brain May is hier dan ook een logische.
Images and Words verslaat op alle fronten elke willekeurige progressieve metal plaat met kinderlijk gemak. Waar Dream Theater op het debuut nog verzandde in technisch mislukte chaos, matige zang en een slechte productie, lijkt Images and Words ook op deze tereinen vooruitgang geboekt te hebben. Dit is gewoon het album van je dromen.
Geef een reactie