The Mandrake Project wordt op 1 maart uitgebracht via BMG in de formaten Double Vinyl, Deluxe CD, Digisleeve CD en Digital .
De line-up voor The Mandrake Project werd grotendeels opgenomen in LA’s Doom Room met Roy Z als zowel gitarist als bassist. De line-up voor The Mandrake Project werd gecompleteerd door keyboard maestro Mistheria en drummer Dave Moreno, die beiden ook op Bruce’s laatste solo studioalbum stonden, Tyranny Of Souls uit 2005.
The Mandrake Project is niet zomaar een album, maar een duister, volwassen verhaal over macht, misbruik en een strijd om identiteit, tegen de achtergrond van wetenschappelijk en occult genie. De stripreeks, gemaakt door Bruce Dickinson, is geschreven door Tony Lee en verbluffend geïllustreerd door Staz Johnson voor Z2 Comics, uitgebracht in twaalf kwartaalnummers die zullen worden verzameld in drie jaarlijkse graphic novels. De eerste aflevering verschijnt op 17 januari 2024 in de stripwinkels .
Geschiedenis
Iron Maiden is een metalband die in 1975 werd opgericht in Londen. De groep wordt vaak gezien als een van de meest kenmerkende en invloedrijke van hun stroming in het heavymetalgenre: de new wave of British heavy metal. De naam ‘Iron Maiden’ verwijst naar een foltertuig, de IJzeren maagd, een ijzeren kist met pinnen aan de binnenkant die kon dichtklappen. Iron Maiden heeft een zeer uniek geluid dat zich voornamelijk kenmerkt door galopperende ritmes, meerstemmige gitaarmelodieën, overheersende bas en complexe, lange gitaarsolo’s (vaak afwisselend tussen de gitaristen die elk hun eigen “sound” hebben). De band heeft wereldwijd ruim 100 miljoen albums verkocht zonder ooit echt “mainstream” te zijn geweest. De teksten van de groep gaan vaak over oorlogsgeschiedenis (“Aces high”, “Passchendale”, “The longest day”, “Brighter than a thousand suns”, “The trooper”, “Alexander the Great”, e.d.) alsook over klassieke mythologie (bv. “Flight of Icarus”), science fiction (o.m. de CD “Seventh son of a seventh son”), en klassieke Engelse literatuur (bv. “Rime of the ancient mariner”). De basgitarist en tevens leider van de groep is Steve Harris. De andere leden zijn Bruce Dickinson (zang), Dave Murray (gitaar), Adrian Smith (gitaar), Janick Gers (gitaar) en Nicko McBrain (drums). Steve Harris is de enige die sinds het begin lid is. Bekende nummers van de band zijn o.a. The Number of the Beast, Run to the Hills, Hallowed Be Thy Name, Wasted Years, Can I Play with Madness, The Evil that Men Do, 2 Minutes to Midnight, The Trooper en Fear of the Dark.
Iron Maiden werd in 1975 rond Kerstmis opgericht door de bassist Steve Harris nadat zijn eerste bands, Gypsy’s Kiss en Smiler, geen interesse hadden in Steve’s zelfgeschreven materiaal en niet te spreken waren over zijn actieve rondrennende houding op het podium. Een paar maanden na de oprichting volgde gitarist Dave Murray Dave Sullivan op, sindsdien is hij vast lid. In 1977 werd eerste zanger Paul Day vervangen door Dennis Wilcock, welke laatste verantwoordelijk wordt gehouden voor het ontstaan van een vroege versie van bandmascotte Eddie. Wilcock heeft zelf toegegeven dat hij niet meer in de band wilde zijn en werd in 1978 vervangen door zanger Paul Di’Anno. Op 31 december 1978 werden 4 nummers opgenomen. 3 van de 4 nummers werden als de The Soundhouse Tapes 7″ uitgebracht. De single werd 5000 keer verkocht, maar de band zei dat ze er 15000 verkocht hadden, zodat het meer indruk wekte. De band zou pas in 1980 hun eerste volledige album uitbrengen, “Iron Maiden”. Vooral het nummer “Running Free” was populair. De leden ten tijde van het debuutalbum waren Steve Harris (basgitaar), Dave Murray (gitaar), Clive Burr (drums), Dennis Stratton (gitaar) en Paul Di’Anno (zanger). Het allereerste optreden van Iron Maiden buiten Groot-Brittannië vond plaats in België. Dit was op 5 april 1980 te Kortrijk op het Wheel Pop Festival als headliner. Op 5 oktober 1980 speelde Iron Maiden voor het eerst in Nederland in de Groenoordhallen in Leiden, als voorprogramma van KISS. Tijdens het najaar van 1980 werd de gitarist Dennis Stratton vervangen door Adrian Smith, een goede vriend van Dave Murray. In 1981 bracht Iron Maiden haar tweede album uit: “Killers”. Het album bestond uit materiaal dat al vóór het debuutalbum was geschreven en twee nieuwe nummers, het titelnummer en ‘Murders in the Rue Morgue’. Killers bevatte de eerste hits van de band en zorgde voor een kleine doorbraak in de Verenigde Staten. Tijdens de “Killers World Tour” deed de band ook Japan aan. Live opnames in Japan werden uitgebracht onder de naam “Maiden Japan”. Tegen het einde van 1981 werd zanger Paul Di’Anno echter vervangen door ex-Samson zanger Bruce Dickinson vanwege Di’Anno’s overmatige drug- en drankgebruik en andere omstandigheden. Bandleider Steve Harris ontsloeg Di ‘Anno. De stem van Dickinson bleek ook beter bij de steeds epischere heavy metalsound van de band te passen.
Het eerste album met deze nieuwe zanger, “The Number of the Beast”, werd een enorm succes en wordt tot op de dag van vandaag beschouwd als een absolute klassieker in het heavy metalgenre. Het album kwam in de UK zelfs direct op nummer 1 binnen. Iron Maiden ging op hun eerste echte wereldtournee die hen onder andere naar de Verenigde Staten, Japan en Australië voerde. Het is ook in deze periode dat de groep in de Verenigde Staten onder vuur kwam te liggen van christelijke religieuze groeperingen die hen ervan verdachten satanisten te zijn. Dit vanwege de soms sinistere teksten waarin openlijk de naam van de duivel vermeld werd.
Na het succes van “The Number of the Beast” kwam de band in wat door fans wel eens “the golden years” genoemd wordt. De drummer Clive Burr werd vervangen door Nicko McBrain, omdat Clive Burr fysieke problemen ondervond (die later multiple sclerose bleken te zijn). De groep bestond op dat moment uit Steve Harris (basgitaar), Bruce Dickinson (zanger), Dave Murray (gitaar), Adrian Smith (gitaar) en Nicko McBrain (drummer). De drie albums die door de groep in deze samenstelling werden uitgebracht, gingen allemaal platinum: “Piece of Mind” (1983), “Powerslave” (1984) en “Somewhere in Time” (1986). Iron Maiden was een ware publiekstrekker geworden.
In 1988 ging de band een meer alternatieve richting uit met hun zevende album, “Seventh Son of a Seventh Son”. Dit was een concept-album (gebaseerd op een boek van science-fictionschrijver Orson Scott Card) waarin het verhaal verteld werd van een mythisch kind dat geboren werd met paranormale gaven. De liedjes op dit album klonken wat anders dan deze op de vorige, dit omdat de band met keyboards en synthesizers experimenteerde. Dit leidde er toe dat een aantal fans gingen beweren dat Iron Maiden hun “heavy metal roots” verraden hadden. Deze stelling werd nog kracht bijgezet toen gitarist Adrian Smith de band verliet omdat hij niet tevreden was met de nieuwe richting die de groep uitging. Ondanks deze stellingen werd dit het tweede album voor Iron Maiden dat direct op nummer 1 binnenkwam in de UK charts.
Na lang zoeken werd Janick Gers gekozen als vervanger van Smith. Gers had ook al meegespeeld op een solo-album van zanger Bruce Dickinson. In 1990 bracht de band het album “No Prayer for the Dying” uit. Ondanks de wat lauwe ontvangst en kritieken leverde het album de eerste nummer 1 single af voor Iron Maiden met het nummer “Bring your daughter to the slaughter”. Dit nummer was eigenlijk door Bruce Dickinson geschreven voor zijn eerste solo-album, echter kocht Steve Harris het nummer van Bruce Dickinson, het paste niet bij de rest van het materiaal. Het nummer is ook de soundtrack van A Nightmare on Elm Street 4 gebruikt. “Fear of the Dark”, uitgebracht in 1992 was het tweede album uit deze periode. Van de twaalf composities zijn de nummers ‘Childhood’s End’, ‘Afraid to Shoot Strangers’, ‘Be Quick or be dead’ en het nog altijd immens populaire titelnummer. In 1992 mocht Iron Maiden voor de tweede keer het Monsters Of Rock festival in Donington (Verenigd Koninkrijk) headlinen, wat later ook op cd zou worden uitgebracht. Halverwege 1993 verliet zanger Dickinson de band om aan soloprojecten te werken. Iron Maiden had een dieptepunt bereikt.
In 1994 werd de jonge Blaze Bayley aangetrokken om Dickinson te vervangen. Met deze zanger bracht de band twee albums uit: “The X Factor” (1995) en “Virtual XI” (1998). Bayley bleek een getalenteerd artiest te zijn, maar miste de uitstraling en vooral het stemvermogen van Bruce Dickinson. Ook bleek Bayley allergisch te reageren op bepaalde omgevingen, waardoor tournees moesten worden ingekort. Ook binnen de band was Bayley niet vrij van controverse: met name de drummer, Nicko McBrain, had de pijnlijke gewoonte om tijdens optredens de nieuwe zanger uit te lachen.
De meningen over Blaze Bayley zijn verdeeld. Er zijn fans die vinden dat hij het prima heeft gedaan, maar anderen zijn van mening dat hij nooit voor Iron Maiden had mogen zingen. Over het algemeen wordt Bayleys werk wel gewaardeerd. Vooral ‘The X Factor’ wordt gezien als een goed album. Bayley had echter de pech dat hij Dickinson moest opvolgen en dat bleek een onmogelijke opgave.
Begin februari 1999 nam de band afscheid van Blaze Bayley, en maakte bekend dat Bruce Dickinson terugkeerde en als een verrassing kwam ook gitarist Adrian Smith terug, maar zijn opvolger Janick Gers bleef. Dit had tot gevolg dat Iron Maiden voortaan drie gitaristen telde. Een reünietournee omtrent het “Ed Hunter”-computerspel volgde. Ironisch feit aan deze tournee is dat Blaze Bayley juist de grootste aandrijver was achter het spel Ed Hunter.
In 2000 bracht de band hun eerste album uit met deze nieuwe samenstelling: “Brave New World”. De liedjes waren langer geworden en de thematiek van de teksten was terug duister en diepgaand. De band ging op een nieuwe wereldtournee die afgesloten werd in januari 2001 met een optreden op het beroemde Rock In Rio-festival. Dit optreden voor een enorm publiek van 250.000 mensen werd opgenomen en later uitgebracht als “Rock in Rio”. Iron Maiden was terug in vorm.
In 2003 bracht de groep het album “Dance of Death” uit. Dit album ging voort op de positieve trend die was ingezet met Brave New World en bevatte onder andere het nu reeds klassieke “Paschendale”, een lied over de veldslag om Passendale tijdens de Eerste Wereldoorlog, ook wel bekend als de Derde Slag om Ieper. Drummer Nicko McBrain heeft voor het eerst in 20 jaar een nummer geschreven dat op het album belandde. Tijdens de tournee naar aanleiding van dit album trad Iron Maiden ook in Nederland op. Het concert stond gepland op 5 november 2003, maar wegens stemproblemen van Bruce kon het optreden op die datum geen doorgang vinden en werd het verplaatst naar 13 december van dat jaar. Het was een goed concert, afgezien van wat bier dat her en der door het publiek op het podium (en het mengpaneel) werd gegooid. Dickinson beloofde ons om zeker nog eens naar Nederland terug te komen.
Eind augustus 2005 verscheen een nieuw live-album van de band genaamd “Death on the Road”. Het album bevat opnamen gemaakt tijdens een optreden in de Westfalenhalle Arena, in Dortmund, Duitsland tijdens de “Death On The Road Tour” in december 2003. Iron Maiden is na de “Death On The Road Tour” in 2005 begonnen met “The Early Days Tour” waarin enkel nummers van de eerste vier albums werden gespeeld. In 2006 is Iron Maiden de studio ingedoken voor het 14e album.
Eind augustus 2006 kwam het nieuwe album, A Matter of Life and Death uit. Het album bestond uit nummers met een gemiddelde lengte van ruim 7 minuten (!) en was tekstueel nóg duisterder. Tevens vielen de invloeden uit de jaren 70 progrock veel meer op dan voorheen. Het album werd door media en fans echter heel enthousiast ontvangen, en door velen (vooral de media) hun beste album sinds Piece of Mind genoemd.
In maart 2007 zijn de Britten begonnen aan de nieuwe tour. Concerten in Griekenland, Servië en India werden een groot succes. Die tournee werd, in verband met het 25-jarig jubileum van ‘The Number of the Beast’, “A Matter of the Beast Summer Tour ’07” genoemd. Iron Maiden zou 5 nummers van het album uit 1982 spelen, vijf van het nieuwste album en andere klassiekers. In Biddinghuizen sloten ze voor 15.000 mensen de zaterdag van Fields of Rock af. De geluid- en theatertechniek waren perfect en de band was in een uitstekende vorm. De Britten speelden 15 nummers, maar niet het beloofde vijfde nummer van ‘The Number of the Beast’. Dit bleek achteraf een marketingtruc te zijn van manager Rod Smallwood.
In het begin van 2008 bracht Iron Maiden Live After Death uit op dvd, het legendarische optreden van de World Slavery Tour uit 1985 in de Long Beach Arena wordt op de dvd vergezeld door het tweede deel van de ‘History of Iron Maiden’ en extra beelden van andere optredens uit die periode. Deze dvd werd uitgebracht om de eropvolgende tournee Somewhere Back in Time te vergezellen, de grootste toer die Iron Maiden ooit heeft ondernomen. Op het eerste deel van de tour, dat onder meer India, Australië en Japan aandeed, maakte de band gebruik van hun eigen omgebouwde vliegtuig, Ed Force One genaamd. Op deze historische tournee speelt Maiden vooral muziek van de albums Powerslave, Somewhere in Time en Seventh Son of a Seventh Son, maar ook klassiekers zoals Hallowed be thy Name en Fear of the Dark passeren de revue. Tijdens deze tournee kondigde zanger Bruce Dickinson aan dat Iron Maiden er binnenkort weer zal staan met een nieuw album.
Op 4 maart 2010 kondigde de band hun 15e studioalbum aan, dat de titel The Final Frontier zou dragen. Het nieuwe album is inmiddels op 16 augustus verschenen. In afwachting ervan en als vooruitzicht op de tournee, is het nummer “El Dorado” gratis te downloaden op de officiële website van Iron Maiden. Enkele dagen daarna is de eerste videoclip, The Final Frontier, van het nieuwe album op de officiële website uitgebracht. In deze clip een zinderende achtervolging in de ruimte met in de hoofdrol de mascotte van Iron Maiden (Eddie). De muziek in de video is een verkorte versie van het titelnummer “The Final Frontier”.
Na bevestiging van de groep dat The Final Frontier uit 2010 niet hun laatste album zou zijn, onthulde Bruce Dickinson plannen voor een zestiende studioplaat in juli 2013, met een mogelijke releasedatum in 2015. [310] In februari 2015 onthulde drummer Nicko McBrain dat een nieuw album was voltooid, hoewel de release in de wacht werd gezet toen Dickinson herstelde van een behandeling voor een kankergezwel op zijn tong. Op 15 mei, nadat Dickinson genezen was verklaard, bevestigde manager Rod Smallwood dat het album in 2015 zou worden uitgebracht, hoewel de band pas in 2016 zou touren om Dickinson in staat te stellen te blijven herstellen. Op 18 juni 2015 kondigde de website van de band de titel The Book of Souls aan en bevestigdeeen releasedatum van 4 september 2015. Het is het eerste originele studioalbum van de band dat niet door EMI buiten Noord-Amerika wordt uitgegeven, maar door Pharlophone onderdeel van Warner Music Group in 2013. Er was kritiek en commercieel succes, dat het vijfde britse nr. 1 album van de band en tweede Nr. 4 op Billboard 200 in de V.S. wordt. Het nieuwe album bereikte de nummer één posities in de albumgrafieken van 43 landen. Iron Maiden ontving vele onderscheidingen en prestigieuze prijzen, waaronder The Rocks Awards, SilverClef Award als erkenning voor een uitstekende bijdrage aan de Britse muziek, Bandit Rock Awards, Classic Rock Roll of Honour Awards, ECHO Award, Kerrang! Awards, Loudwire Awards, Burrn! Awards, Metal Hammer Germany Awards, Golden Gods Awards en vele anderen. The Book of Souls ging Goud en Platina in twintig landen.
De nieuwe plaat werd opgenomen in Guillaume Tell Studios, Parijs, die ze eerder hadden gebruikt voor Brave New World uit 2000 , met vaste producer Kevin Shirley in de nazomer van 2014. Met een totale looptijd van 92 minuten is het het eerste dubbele studioalbum van de groep. Het slotnummer van de release, “Empire of the Clouds “,geschreven door Dickinson, overtrof bovendien “Rime of the Ancient Mariner” (uit Powerslave uit 1984) als het langste nummer van Iron Maiden, met een lengte van 18 minuten. Op 14 augustus werd een videoclip uitgebracht voor het nummer Speed of Light. Behalve de eerdergenoemde nummers van het dubbelalbum kenmerkt het de epische sporen als titel één en Dickinson’s “If Eternity Should Fail” verwijzend naar de Maya mythologie, het zware Maiden zoals “Death Or Glory” en “Tears Of A Clown” gewijd aan recent overleden acteur Robin Williams,progressief werk zoals “The Great Unknown” en “The Man Of Sorrows” of het complexer “The Red And The Black”.
De toursetting was (wederom) een van de beste in de carrière van de zeskoppige line-up tot nu toe. Verwijzend naar de titel en het belangrijkste onderwerp van het album, weerspiegelde het decor de architecturale oplossingen die kenmerkend zijn voor de oude Maya religieuze gebouwen. De mascotte van de groep, Eddie, verscheen in een beweegbare versie, als Mayan sjamaan. Deze werd medegepresenteerd door een enorme (tien meter), opblaasbare en exploderende buste bekend van de cover van het album geschilderd door Mark Wilkinson. De band gebruikte een uitgebreide pyrotechniek, lasers, beweegbare verlichtingsinstallatie op basis van een aantal pilaren. De constructie werd gebouwd op een piramideplan, met een cirkelvormig, beweegbaar doel geplaatst in het centrale punt, waarrond veelkleurige LED-schijnwerpers werden gemonteerd, waardoor het effect van licht werd gereflecteert op het publiek.
De afzonderlijke segmenten van het podiumontwerp werden op het podium geplaatst, evenals de twee getrapte torens die aan de achterkant van het podium aan de zijkanten waren geplaatst. Aanvankelijk werden ze in de tegenovergestelde richting van het origineel gedraaid, tijdens de presentatie van geselecteerde inscripties die goed werden verlicht, waardoor het effect van de echte gebouwen ontstond. De panoramische achtergronden zijn veranderd met elk nummer dat naar de grafische overeenkomst en schilderijen van de Maya era wordt verwezen. Bruce Dickinson veranderde zijn kostuums meerdere keren en gebruikte een verscheidenheid aan rekwisieten. Een andere attractie was een acht meter lange opblaasbare duivelsgeitenpop, die van achter het podium tevoorschijn kwam tijdens de presentatie van het nummer “The Number of the Beast”.
In februari 2016 begon de band aan The Book of Souls World Tour, waarin ze concerten speelden in 35 landen in Noord- en Zuid-Amerika, Azië, Australië, Afrika en Europa, waaronder hun allereerste optreden in China, El Salvador en Litouwen. Het was Iron Maiden’s grootste albumtournee sinds The X Factour 1995-1996. Zoals met 2008-09’s Somewhere Back in Time World Tour en 2010-11’s The Final Frontier World Tour, reisde de groep in een aangepast vliegtuig, gevlogen door Dickinson en bijgenaamd “Ed Force One”, hoewel ze een Boeing 747-400 jumbojet gebruikten. De band voltooide de tour in 2017 met verdere Europese en Noord-Amerikaanse shows. Iron Maiden speelde 117 shows op zes continenten voor meer dan twee en een half miljoen mensen. Op 20 september 2017 werd The Book of Souls: Live Chapter aangekondigd. Opgenomen tijdens The Book of Souls World Tour, werd het uitgebracht op 17 november 2017. Op 11 november 2017 bracht de band gratis de volledige concertvideo uit via YouTube als een officiële stream voor trouwe fans over de hele wereld. Het evenement heette “Stream For Me, YouTube”.
In de zomer van 2016 lanceerde de groep een mobiel spel, Iron Maiden: Legacy of the Beast en een flipperspel met dezelfde naam in 2018. Het spel is Nr. 1 mobiele RPG in veelvoudige markten geweest, met meer dan vier miljoen spelers wereldwijd die het spel hebben gedownload. Geïnspireerd door de titel van het spel, zou de band de Legacy of the Beast World Tour ondernemen , die in 2018 in Europa begint, met Noord- en Zuid-Amerikaanse shows die in 2019 volgen. 82 shows van de tour trokken meer dan twee miljoen fans die uitverkochte arena’s, stadions en enkele van de grootste festivals ter wereld vulden als Rock in Rio 2019 met meer dan 100.000 fans. De band bereikte een andere indrukwekkende succes in Latijns-Amerika, waar meer dan een half miljoen kijkers concerten in zes steden van Mexico, Brazilië, Argentinië en Chili zagen. De 33 shows die in Noord-Amerika werden gespeeld waren het grootste succes van de band sinds hun hoogtijdagen in het midden van de jaren 1980. Iron Maiden vestigde een recordaantal bezoekers in veel Europese steden.
In mei 2020 kondigde de band aan dat alle concerten voor het jaar waren geannuleerd vanwege de COVID-19-pandemie, met tourdata verplaatst naar 2021. Bijna een miljoen mensen kochten tickets voor alle 35 shows die oorspronkelijk voor 2020 waren geboekt. In april 2021 werd aangekondigd dat de tour van 2021 opnieuw werd geannuleerd en dat de meeste Europese shows werden verplaatst naar 2022. In oktober 2020 kondigde de band aan dat ze een livealbum zouden uitbrengen van de Legacy of the Beast World Tour genaamd Nights of the Dead, Legacy of the Beast: Live in Mexico City. Het dubbelconcertalbum werd opgenomen tijdens drie uitverkochte concerten in het Palacio de los Deportes in Mexico-Stad voor een gezamenlijk publiek van meer dan 70.000 mensen. Het werd wereldwijd uitgebracht op 20 november 2020. Diezelfde maand kondigde Dickinson aan dat Iron Maiden “een beetje samenwerkte in de studio” voor het vervolg op The Book of Souls. Op 15 juli 2021 bracht Iron Maiden een video uit voor hun eerste nummer in zes jaar “The Writing on the Wall”, dat werd geregisseerd door Nicos Livesey. Vier dagen later kondigde de band aan dat hun zeventiende studioalbum, Senjutsu,op 3 september 2021 zou worden uitgebracht. Op 19 augustus 2021 bracht de band nog een single uit van het album Stratego.
