DGM – Life
Jaar van release: 2023
Label: Frontiers
DGM? Tja, de band uit de provincie Lazio is genoemd naar de oprichters, Diego Reali, Gianfranco Tassella en Maurizio Pariotti, bestaat al 27 jaar. ‘Life’ is hun elfde volwaardige album. De progressieve metal van het vijftal knalt als nooit tevoren uit de speakers. Luister en lees mee(r)!
Nu ze hun derde decennium ingaan, is DGM een vaste waarde in de Italiaanse en internationale progressieve metalscene. Hoewel de oorspronkelijke leden al lang niet meer bestaan, heeft DGM al 16 jaar een stabiele kern van spelers met gitarist en hoofdsongwriter Simone Mularoni aan het roer. De band keert terug met hun elfde studioalbum, Life . In 1996 debuteerde DGM met het in eigen beheer uitgebrachte ‘Random Acces Zone’, een sterke vier tracker met pompeuze metal in het hoekje van Pyramaze. De eerste platen van het sterke bandje kwamen uit op Italiaanse labels als Elevate Records en het Milanese Scarlet Records van Filippo Bersani en Stefano Longhi. In 2006 waren de originele starters van DGM al verdwenen, maar de sterke en strakke muziek bleef zijn niveau behouden.
In 2016 verscheen het album ‘The Passage’ via Frontiers. Het album gaf DGM een wat eigen karakter. Dat is ook het moment dat ik voor het eerst in aanraking kwam met DGM. De nummers werden korter, spitsvondiger en de nadruk werd gelegd op kwaliteit. Deze goede vorm werd doorgezet op ‘Passing Stages’, een kraker van een liveplaat, met opnames van concerten in Milaan en Atlanta. Het vervolg op het uitstekende album van de band in 2020, “Tragic Separation”, levert vrijwel alles wat je van een DGM- plaat verwacht en roept de vraag op: waarom wordt deze band zo onderschat? Met “ Life ” bewijst de band rond Simone Mularoni opnieuw dat ze nagenoeg in hetzelfde rijtje thuishoren als Dream Theater of Sympony X.
‘Life’, het nieuwe album, is opnieuw een stap voorwaarts. De band heeft elementen uit de klassieke metal vermengd met muzikale uitspattingen van een band als Symphony X, erg sterk! De songs zijn compact, maar de energie en de muzikaliteit spatten van de schijf af. Op “Life” wijkt DGM niet af van hun kerngeluid dat ze op hun laatste vier albums hebben neergezet, maar gaat ze gewoon door met het verfijnen ervan.
Vocalist Marco Basile (Ex-Mind Key en BRAKE, hij is ook te horen in Frontiers All Stars) trekt de aandacht, maar de medemuzikanten laten horen wat ze waard zijn. De huidige bandbezetting is sinds 2008 een constructief blok, de ritmesectie is krachtig en de gitarist en songsmid Simone Mularoni en keyboard-wizard Emanuele Casali vechten vele spectaculaire duels uit, begeleid door een stevige ritmische basis, zo zorgvuldig uitgevoerd door Andrea Arcangeli (bas) en Fabio Costantino (drums).
Het progverleden en het instrumentale geweld (DGM startte ooit als een volledig instrumentale band) reiken tot grote hoogten in ‘Journey To Nowhere’ en afsluiter ‘Necromancer’. In het instrumentale ‘Eve’ toont Mularoni zijn ware kunsten, wat een speler is deze kerel! DGM opent lekker fris en sterk met de melodieën en het akkoordenspel van ‘Unravel The Sorrow’ en het bonkige, stevige ‘To The Core’.
‘Dominate’, ‘Find Your Way’ en ‘The Calling’ zijn vette power metal tracks met veel melodie en DGM behoudt de liefde voor de harde rock in het fraaie, behouden ‘Leave Everything Behind’. Na bijna 58 minuten is de plaat voorbij. IJzersterk en toch ook verrassend, DGM slaagt er steeds weer in om het hoge niveau vast te houden én nieuwe elementen aan de muziek toe te voegen.
De mix van progressieve en melodieuze metal met een vleugje AOR maakt het luisteren naar “ Life ” zo plezierig, aangezien dit niet een van die uiterst serieuze progalbums is die veel te technisch en klinisch is. Zeker, er zijn veel instrumentale passages en complexiteiten in het geluidsontwerp, maar er is ook een algemeen gevoel van toegankelijkheid dat bijna nooit geassocieerd wordt met prog metal. Toch is DGM er op de een of andere manier in geslaagd om deze elementen samen te brengen
Alles bij elkaar genomen is DGM’s Life wederom een solide album. Als dit de ingrediënten zijn die je aan staan, zou ik aanraden het album te beluisteren. Wederom een aanbeveling.
