Temic-Terror Management Theory
Jaar van release: 2023
Label: Season Of Mist
In een jaar waarin de hoeveelheid nieuwe progmuziek overvloedig is uitgebracht, is TEMIC ook zo’n band met hun eerste album “Terror Management Theory”. De toestroom van nieuwe acts die hun eerste albums uitbrengen, is een baken van hoop voor de gezondheid en levendigheid van progressieve muziek. Het spreekt over het vermogen van het genre om voortdurend te evolueren en nieuw talent aan te trekken, waardoor de geest van innovatie en grensverleggend levend blijft. Elk nieuw debuut vertegenwoordigt een uniek perspectief en een potentiële verschuiving in het landschap van progressieve metal. De band stond al een tijdje bij mij op de radar, nadat bij toeval bij het luisteren op het You Tube kanaal, deze band in de mix zat.
We bespreken hier de nieuwe groep Temic, waarbij voormalig toetsenmaestro Diego Tejeida zijn lang gekoesterde stoel bij Haken opgaf voor meer proggier-kanten aan zijn muzikale loopbaan toe te voegen, de volgende muzikanten Eric Gillette ( Neal Morse Band ), Simon Sandnes ( Arkentype ), Jacob Umansky ( Intervals , ex -Ok Goodnight ), om zijn nieuwe droom te vervullen. Diego Tejeida (Devin Townsend, Mike Portnoy’s Shattered Fortress, ex-Haken), het brein achter het keyboard- en soundscape-ontwerp, en Eric Gillette (Neal Morse Band, Mike Portnoy’s Shattered Fortress), een virtuoze gitarist en multi-instrumentalist, hebben hun krachten gebundeld om creëren een muzikale odyssee voor hun samenwerkingsverband Temic. Misschien in eerste instantie niet de meest bekende namen, maar wel een aantal talentvolle muzikanten, die hun krachten hebben weten te bundelen.
Maar het kostte Tejeida en Gillette tijdens de pandemie-shutdown van 2020 om hun collectieve passie in iets nieuws te kanaliseren. Verenigd door een gedeelde visie om de grenzen van progressieve muziek te verleggen, hebben deze twee getalenteerde muzikanten zich toegewijd aan het weven van een sonisch tapijt dat Tejeida’s keyboardvirtuositeit en dat naadloos combineert met Gillette’s gitaartalent.
Temic handelt volgens een modern progressieve metal concept. De frisse stem van Fredrik Klemp ( Maraton ) doet de vergelijking oproepen met dat van een band als Leprous.
“Terror Management Theory” past goed bij het “zoete” karakter van Klemp in de nasleep van Tejeida’s diepgelaagde toetspartijen. Gillette mag dan een indrukwekkende gitarist zijn, met een ietwat vreemd, maar eigen randje dat schuurt qua opbouw aan Petrucci ( Dream Theater ). Maar belangrijker voor de Temic- identiteit is dat Tejeida elk nummer gebruikt als showcase voor zijn nauwgezette composities.
Elk nummer op zichzelf heeft echter een vrij eigen karakter, waarbij het intronummer “TMT” zelfs functioneert als een korte maar effectieve ouverture om het gehemelte te prikkelen voordat album daadwerkelijk van start gaat. Het vervolgnummer is dan “Throught the Sands of Time” waarbij de band aan de slag gaat met een geweldige riff van Gillette en het strakke drumwerk van Sandnes laat zien. Vervolgens vormen de toetsen van Tejeida een aanvulling op de inleiding tot de zang van Kemps. De ritmische instrumentatie wordt gecompenseerd door de vocale melodieën en harmonieën. De unieke klankstructuur van de toetsen, wat leidt tot een geweldige korte gitaarsolo. Het refrein laat het nummer tot het einde zweven. Het volgende nummer, “Falling Away”, is de tweede single van de band die in augustus werd uitgebracht. Dit is een meer ingetogen nummer, hier wordt Kemp volledig de ruimte geven om zijn zanglijnen uit te pakken.
“Count Your Losses” is de eerste single van de band (uitgebracht in juli) waarmee Tejeida zijn mix van toetsenbordgeluidsspectrum mag gebruiken om het nummer van begin tot eind aan te drijven. Op dit punt in het album is het duidelijk dat TEMIC het vermogen heeft om een breed scala aan stijlen toe te passen. “Skeletons” sluit de eerste helft van het album af met hun meest diverse nummer. De ingewikkelde introductie in Dream Theater-stijl leidt tot een heel rustig couplet, en gaat vervolgens over in funk-achtige toetsen en baslijn voor het tweede couplet. Dan komt Gillette’s sterkste gitaarsolo van het album terwijl de ritmesectie snel overgaat en overgaat in een andere funky-groove.
“Acts Of Violence” brengt de mildere kant van het album naar voren. Het eenvoudige arrangement aan het begin zorgt ervoor dat Kemps dynamische en melodieuze zang goed tot zijn recht komt. Sandnes draagt hierook aan bij het lijkt wel of de drums met kwastjes worden beroerd en draagt hierbij aan de sfeer. Plots gooit Tejeida een rockende keyboardsolo neer, terwijl de band voor de rest van het nummer in de rockmodus gaat terwijl Gillette het nummer afsluit met zijn gebruikelijke gitaarpartij. Dit leidt naar het instrumentale “Friendly Fire” van het album. Dit levert alles op wat je zou verwachten van zeer bekwame muzikanten in hun vak. Er zijn enkele ritmische segmenten en melodieuze solo’s. “Paradigm” wordt gekenmerkt door de krachtige zang van Kemp. Hij toont een volledig scala aan dynamische controle.
‘Once More’ begint als een eenvoudig rocknummer, waarbij Sandnes afwisselt tussen verschillende soorten drumstijlen om de muziek divers te houden. Verrassend genoeg gaat de band, in plaats van nog een meesterlijk gespeelde solo af te leveren, in een zwaar break-segment terecht, wat in schril contrast staat met het begin van het nummer. Het laatste nummer “Mothallah” is de meest recente single die in oktober is uitgebracht. Het arrangement is opgezet als een micro-epos (het klokt ‘slechts’ 7:27). Het is een geweldig nummer dat alle aspecten van de band laat zien op het album en is vandaar ook het perfecte slotnummer. Het begint met zware gitaren en drums en gaat onmiddellijk over in een rustig eerste couplet. Het tweede couplet verhoogt de intensiteit naarmate het overgaat in het refrein in anthemstijl. Tejeida en Gillette krijgen de kans om te schitteren in hun solo’s voordat het nummer wordt afgesloten met een koor dat de band begeleidt.
Met deze release probeert TEMIC hun unieke geluid te vestigen en hun identiteit te bepalen binnen een bloeiende progressieve metalscene. Het album laat niet alleen de uitmuntende muzikale kwaliteiten van de band zien, maar dient ook als een bewijs van meesterschap op het gebied van geluidstechniek. Temidden van de verscheidenheid aan invloeden van hun vorige bands slaagt TEMIC erin een duidelijk verhaal neer te zetten, waarbij de echo’s van hun muzikale roots subtiel in elk nummer zijn verweven.
