Novella-A Liquid Earth
Jaar van Release: 1994
Label: Star Song
Toen ik onderzoek begon te doen naar deze band, was ik echt verbaasd over hoe weinig informatie ik kon vinden. Ik kwam het album tegen en aangezien het een album uit de jaren 90 was. Wauw, had ik het mis, dit is een geweldig Hardrockalbum. Ik ontdekte dat verschillende mensen het een metalalbum noemen, wat het niet is!!! Dit is een regelrecht hardrockalbum. Novella was een Amerikaanse christelijke hardrockband uit het begin van de jaren negentig die twee zeer goede albums uitbracht, “One Big Sky” en “A Liquid Earth”. De zanger en gitarist van Novella is Jonathan Paganno. In 1987 tekende Jonathan bij Star Song Records, maar met een band die uiteenviel begon de zanger aan de slopende zoektocht naar een nieuwe groep muzikanten. Zijn drummer vond hij in Adam Gibson en na uitgebreide audities vond zanger/gitarist bassist Jon Spinolla. In 1991 bracht het trio uit New Jersey, genaamd Novella , hun debuut ‘One Big Sky’ uit en het bluesachtige, hardrockgeluid bracht de band op het Amerikaanse christelijke rock- en metalcircuit. Met dit album breidde de band zich uit tot een kwartet met de toevoeging van tweede gitarist Derek Ferewerda en bracht hun tweede album ‘A Liquid Earth’ uit.
“A Liquid Earth” bevat een prima leadzanger, echt goed gitaarwerk, goede productie en goed in elkaar gestoken nummers, variërend van ballads tot levendige hardrockers.
Het album opent met “Story” en een hardrocknummer met alle juiste ingrediënten. Lekker uptempo. Ook het navolgende “Bad Place” is een stevig hardrocknummer met goede melodie ondersteund door geweldig gitaarmuziek. Volgende favoriet is “Don’t You Run”. Ook dit nummer is goed opgebouwd en dito refrein wederom is het gitaarwerk uitstekend verzorgd. “Fire In The House” is een wat langzamer bluesy getint hardrock nummer. “Heavens On My Mind” is de eerste ballad van het album, had van mij niet zo gehoeven, maar in de jaren 90 horen ballads op een hardrockalbum. “Let’s Talk About Love” heeft wat elementen van southern rock, blues en vleugje rock ’n roll, wederom een van de langzamere nummers op het album. Het intro van “Right In The Middle” begint met toetsen, de zang valt gaande weg in. Het duurt bijna 1:40 voor dat de drums invallen. Hierna krijgt het nummer een wat voller geheel. Het nummer zit tussen rock en een ballad. “Colour Of Love” is gelukkig een uptempo nummer, waar de kwaliteit van de band ten volle naar voren komt. Geweldig refrein, kortom qua compositie op en top. Met wat zweverige toetsen begint het nummer “Missionary” de stem van Jonathan komt hier goed tot uiting. De ritmesectie van de band zorgt voor de goede basis van het nummer. Halverwege het nummer groeit het naar een uptempo nummer. Afsluiter “Stranger” start met een drumintro ook hier valt Pagano met zijn stem uitstekend in gevolgd door wat experimenteel gitaarmuziek, is het dan progressief? Deels zou ik zeggen, maar het kleurt net iets te netjes binnen de lijntjes.
Ik kan je verzekeren dat Novella absoluut tot het allerbeste behoort van wat christelijke rock te bieden heeft. Ze hebben teksten die dieper gaan dan eenvoudige schriftcitaten en afgezaagde preken, wat destijds baanbrekend was (en dat is het tot op zekere hoogte nog steeds). Hun geluid is vol en volwassen, met een leadzanger die met evenveel gemak rocknummers als langzame ballads kan vertolken.
Ik denk dat de ondergang van Novella simpelweg was dat het zijn tijd vooruit was. Het is echt jammer– en een trieste klap voor de christelijke muziek – dat ze niet aan populariteit hebben gewonnen en niet meer albums hebben uitgebracht. Als je ooit hun albums tegenkomt, ‘One Big Sky’ uit 1991 of ‘A Liquid Earth’ uit 1992, kun je ze gerust aanschaffen.
