Neverland-Neverland
Jaar van Release: 1991
Label: Interscope
Neverland is een band die duidelijk in de vergetelheid is geraakt toen ze in 1991 hun gelijknamige debuut uitbrachten. Niet alleen omdat het muzikale klimaat begon te veranderen, maar Neverland had ook last van het niet hebben van een hele grote hit die de radio en de hitparade kon doordringen. Het laatste wat ik me van dit album herinner is de semi-ballad ‘Cry All Night’ en het midtempo nummer ‘Drinking Again’ met een funky couplet en U2 achtig-geluid, waar ook het het nummer “Running On” tegen aan schuurt, maar over het algemeen is dit album eigenlijk helemaal niet slecht. “Take Me Higher” heeft onder ander een gelijkende Michael Jackson riff van het nummer Black & White, wie was het eerst?
Het melodieuze dat door de aderen van deze band stroomt, werd aangevuld met een zuiders tintje, waardoor een unieke mix ontstond die in die tijd niet in de meeste reguliere bands terug te vinden is. Afgezien van die twee nummers vind ik het openingsnummer ‘Running On’ best wel leuk; de andere ballades, ‘Mama Said’ en ‘10.000 Years’. Helaas wordt de rest opgesierd met over het algemeen, middelmatige nummers en volledig vergeetbare nummers, zoals ‘For The Love’ of ‘Time To Let Go’.
En om me aan te passen aan de grunge-beweging geloof ik dat ik een licht alternatief gevoel voor het geluid hoor, ook al werd het geheel nog steeds gedomineerd door het typische hardrockgeluid uit de jaren 80. De zanger, Dean Ortega, heeft een zeer soulvolle stem en de zang is werkelijk geweldig, luister maar even naar het nummer “Mama Said” zeer indrukwekkend, maar ook Patrick Sugg moeten we de eer geven voor zijn indrukwekkende gitaarspel.
Een veilig album, niet erg betoverend, misschien in de buurt van 70-75%, maar leuk om in je collectie te hebben als je van melodieuze hardrock houdt.
Geef een reactie