Drive, She Said-Drivin’ Wheel

Drive, She Said-Drivin’ Wheel

Jaar van Release: 1991

Label: MFN

Mijn eerste ontmoeting met Drive, She Said vond plaats via MTV en daarna hun eerste album uitgebracht door Music For Nations in 1989.Op het eerste album werd ik vooral gegrepen door de goede afwisseling van toetsen en gitaar en de agressieve vocale aanval die de indruk wekten dat dit een band was die kon wedijveren met de pompeuze rock van het door Gregg Giuffria geleide House of Lords. Drive, She Said, samengesteld door American Tears, Valhalla en Touch-toetsenist Mark Mangold en zanger/gitarist Al Fritsch en hoewel het in hun Amerikaanse thuisland grotendeels werd genegeerd, gingen Groot-Brittannië en Europa naar meer het keyboard, maar ook met gitaar doordrenkte AOR. Ze gingen naar Engeland om te touren ter ondersteuning van de band FM. Het Live spelen, bracht Mark en Al ertoe om nummers te schrijven die agressiever waren en in die omgeving zouden werken (bijvoorbeeld “Drivin’ Wheel”, “Veil Of Tears”, enz. Ze speelden ook “Can’t Get Enough” (van Bad Company) wat erg goed overkwam als laatste toegift en dat op de tweede plaat terecht kwam.  Terugkerend naar de Verenigde Staten begon D,SS onmiddellijk te werken aan “Drivin’ Wheel”, de tweede cd. De band toerde uitgebreid ter ondersteuning van FM (opnieuw in het Verenigd Koninkrijk) en UFO (in Duitsland). Drive, She Said, een duo bestaande uit het zang- en gitaartalent van Al Fritsch (die helaas in 2017 overleed) en het keyboard- en drumwerk van Mark Mangold. Als songwriter zijn er nummers van Mangold uitgevoerd door Michael Bolton en Cher.

Drivin’ Wheel volgde twee jaar na het debuut en samen met het goede, maar misleidende titelnummer, staan ​​het prachtige “Think Of Love” en “Hard To Hold”, die beter aansluiten bij de DSS-blauwdruk, op dit album. Het duo beheerste het merendeel van de instrumenten op de schijf.

Gezien het feit dat de meeste muziek op dat label van een veel meer ‘metal’-variant was dan die van DSS, is het geen verrassing dat ze ervoor kozen om het titelnummer van de toenmalige nieuwe release Drivin’ Wheel te noemen. Eerlijk gezegd moest ik mijn teleurstelling verbergen nadat ik het album voor de eerste keer beluisterde, want wat ik aantrof was helemaal niet wat ik had verwacht. Binnen een paar maanden had de soepele AOR waar Drive, She Said meesters in zijn me echter toch wel weten te boeien, maar kon niet tippen aan  de nog betere titelloze debuutschijf, die ik reeds in mijn collectie had.

Mark Mangold, de grote muzikant achter de band Touch. prachtige AOR tot poprock, heavy rock. zanger/gitarist Al Fritsch, met zijn kruising tussen Joe Lynn Turner en Lou Gramm.

Er zijn hier een aantal zeer mooie AOR-tracks. ‘Think of love’ is een geweldige AOR-opener en een hoogtepunt van het album, en ‘Hard to hold’ is bijna net zo goed, en ‘Veil of tears’ is ook een heel fijn stukje AOR. Ik weet zeker dat AOR-fans ervan zullen genieten. 5 van de 10 nummers hier behoren tot hun beste nummers ooit door de band opgenomen (“Think Of Love”, “Drivin’ Wheel”, “Hard To Hold”, “Its Gonna Take A Miracle” & “Veil Of Tears”)

Toen het muzikale tij echter veranderde, raakte hun derde album Excelerator uit 93 eenvoudigweg verdwaald in de stortvloed van door Seattle geïnspireerde grunge en verdween de band. Totdat in 2003 de verrassende hereniging van Fritsch en Mangold (met drummer Jonathan Mover) resulteerde in het album Real Life . Er zouden nog dertien jaar verstrijken voordat Fritsch en Mangold in Pedal To The Metal uit 2016 opnieuw samen zouden komen voor wat het laatste album van hun band bleek te zijn. Met deze vernieuwde en sterk verbeterde versie van Real Life heeft Mark Mangold er echter voor gezorgd dat de erfenis die hij en zijn zeer gemiste bandgenoot hebben opgebouwd, nog lang zal voortleven.