Gaandeweg de jaren 80 deed zich een analoog met de muziek, een opsplitsing in kledingsmaak tussen de fans voor. Veel hardrockbands (zoals Van Halen en KISS) en heavy metalbands als Iron Maiden en Judas Priest schoven, vooral in de VS, op in de richting van de daar ontpopte glam metal waarbij de traditionele hardrockkleding was vermengd met elementen uit glamrock en new wave. De outfits vielen op door de vele accessoires, en vulden de basiskleuren zwart en blauw vaak aan met veel fellere kleuren (rode lederen jacks en glinsterende hemden waren niet ongebruikelijk onder glam metalfans). Algemeen kan gesteld worden dat deze kleding het modebeeld van de jaren 80 volgden en bij mannelijke fans vaak speelde met de grens tussen macho en verwijfd. Niet alle fans volgden deze evolutie en al snel ontstond midden jaren 1980 met speedmetal en thrashmetal een tegenhanger voor de glam metal. Veel van deze nieuwe fans trokken het ruwe van de klassieke hard rock kleding nog een stap verder en droegen (jassen of broeken van) legeruniformen, kogelriemen en ofwel legerlaarzen ofwel witte sportschoenen.
Hoewel lang haar iets is wat wel bij heavy rock
hoort is het alles behalve verplicht. Sterker nog heel veel bands van vroege
r hadden helemaal niet zo lang haar. Meestal hadden ze vaak half lang haar tot aan hun schouders en sommige hadden het ook gewoon kort. Het is eigenlijk pas in de jaren 90 dat de metalbands hun haar zeer lang lieten groeien.
Begin jaren 90 hadden beide genres aan populariteit ingeboet en kwam de grunge op en volgden veel nieuwere hardrockers deze trend met opnieuw soberder kleding. Later in de jaren 1990 en in de jaren 2000 kwamen ook nu metal en metalcore op, waarbij het gebruikelijk werd om sportkleding en kaptruien te dragen, maar veel hardrockfans uit de vroegere jaren vonden dat dit nog maar weinig met hun muzieksmaak te maken had en sommigen splitsten zich uiterlijk volledig af van de stroming die de hedendaagse metal volgt.
Veel hedendaagse hardrockbands als Triggerfinger en Queens of the Stone Age dragen tegenwoordig bij optredens maatpakken, waardoor het contrast met de oude kledingstijl opmerkelijk is. Tegenwoordig zijn er steeds meer mensen en zelfs artiesten die kiezen voor een kort kapsel (Bruce Dickinson, James Hetfield, Corey Taylor). Ook het kaal worden draagt hier aan bij. In verschillende genres wordt er met al dan niet afschrikwekkende make-up gewerkt, met name in de black metal. Ook shockrockers Alice Cooper, Lizzy Borden en Marilyn Manson maken gebruik van make-up, net als vele glammetalbands, zoals bijvoorbeeld Poison, Motley Crue, KISS, Twisted Sister en L.A. Guns. Tot de dag van vandaag verwarren veel buitenstaanders de kledingstijl frequent met die van Punk of Gothic. Veelvuldig ‘over het muurtje kijken’ heeft het niet makkelijker gemaakt, om de “subculturen” consequent uit elkaar te houden. Binnen de Gothic scene spreekt men soms ook sarcastisch over ‘gegotiseerde metalheads’, wanneer fans van doom metal of gothic metal opduiken op feestjes waar in de eerste plaats New Wave, Gothrock en/of cybergothic gedraaid wordt.
Wat wel vaak wordt geroepen zijn uitspraken, als “metal is een levenstijl”, “we zijn een familie” of “metal is een deel van mijn identiteit”. Hoe anders was dit in de rationele jaren 70/80 toen zouden hardrockers niet de bovenstaande retoriek verkondigen. We maken ons niet druk om zaken als subcultuur of identiteit. Het ging veel meer puur om de muziek. Rockers waren vroeger gewoon fan van een band of muziekstijl en de hele harde kern mentaliteit was toen niet zo aanwezig. Natuurlijk was er wel wat kameraadschap in de hardrock maar dat was meer te vergelijken met voetbalfans. Zo was het vroeger ook met heavy metal. Hardrockers waren gewoon mainstream gasten die toevallig van ruige rockmuziek houden. De doelgroepen-mentaliteit is er pas later bijgekomen en heeft uit eindelijk voor veel onbegrip gezorgd.
